Tussentijd

Vacare
vrijkomen van het verleden
geen angst voor de toekomst
tijd nemen om naar binnen te gaan
jezelf eren met rust
om het leven te hernieuwen
in de kracht van het nu
een plek vinden om te ontvangen
waar dan ook ( en wie weet misschien in Gili Gede)
Veel vacare momenten in 2007 toegewenst!

Leuk is het om jullie reacties op de site te ontvangen, het is bemoedigend, stimulerend en ondersteunend.
Op dit moment zijn Feike en ik weer in bali. Het blijft een heerlijk eiland. In Ubud de tempels en lichtjes en de gamelangeluiden. De apendans, fascinerend om 100 mannen zo op te zien gaan in een dans (weer eens wat anders dan boksen of voetbal)En de vuurdans waar Emile Ratelband bij zou verschieten. En dan natuurlijk weer al die wierrookgeuren, bloemen en offerbakjes. En al die kunstenaars en winkels om hebberig van te worden. Oudejaars avond hebben we een prachtig feest gehad, heerlijk gedanst en rijstwijn gedronken. Veel leuke mannen ontmoet. Nu, hier in Padang Bai zitten we midden in de viering van een feest ceremonie (4 dagen) rond de oudste tempel van Bali. Prachtig aangeklede mensen, zoveel kleuren, en allemaal met rieten offermanden op weg naar de tempel waar in witgeklede priesters zegeningen uitdelen, bidden om al het goede. En vele kraampjes met heerlijk voedsel, rijen vol sateh verkopers (met o.a. overheerlijke vis sateh).
We vermaken ons nog steeds, genieten weer eens een goede massage (van een blinde man, fantastisch!) alhoewel we ook voelen dat de tijd voor het volbrengen van de missie binnenkort nog komt en we ook meer aan thuiskomen denken. Gisterenavond een uitgebreid gsprek gehad met een nederlander die hier een guesthouse en restaurant runt. Leuk gesprek, hij denkt dat zeker behoefte is aan een dergelijke plek op Lombok en zal zeker mensen doorsturen. En hij wil me zeker coachen en adviseren als dingen mis gaan, hij heeft zo de nodige ervaring opgedaan, veel vallen en opstaan en frustraties en goede dingen. Wel wijst hij me nog op er goed aan te denken hoe het is om in een islamcultuur dit als vrouw alleen te ondernemen. Daarnaast wees mijn zusje in haar reactie op de noodzaak om goed te voelen of de locale bevolking een dergelijk intiatief op het eiland wel zien zitten, en mijn chinese vriendin hoorde dat mensen in het zuiden van Lombok gauw ruzie zoeken. Maar ik hoor ook andere verhalen en ja ondernemen betekent ook risico's durven nemen. Maar een gechikte mannelijke partner voor deze ondernemning zal natuurlijk welkom zijn. Ja ik zal nog eens goed bij deze aspecten stil staan en naar vragen als we 11 januari (samen met Jack en Nassir) het land opnieuw bekijken. Maar ik merk dat ik al bezig ben met het ontwerpen van de bungalows, het restaurant, de tuin,de inrichting. Ik zie de grote schelpen op prachtig teakhouten tafels dienst doen als schalen en paarlemoer eierdopjes en lepeltjes, de vruchtenbomen die de grond uit zullen schieten en natuurlijk ook bloemen al die mooie geurende bloemen, een meditatie-yogaplek op de heuvel, uitkijkend over de zee. Ook al ben ik bezig met de bijeenkomsten over Vacare in Nederland om vacare op mijn eiland te promoten " hello, pearl of Lombok" hoor ik nu opeens van een aardige man die ik gisteren vertelde over mijn plannen. En ook Feike komt naast me zitten helemaal in stijl met een witte bloese en een sarong en een prachtig wit hoofddeksel. Het staat hem goed,..we gaan nu samen weer een lekker glas Bintang drinken.