Very much Terima Kasih, voor alles!

Lieve familie en vrienden van Jet,

Daar zit ik dan, op het Perama busstation in Ubud te wachten op de bus, die al een kwartier verlaat is. Om te tijd te doden besluit ik geheel willekeurig een foldertje te pakken uit de totale chaos van papier. Toeval bestaat niet: ik grijp het enige Via Vacare foldertje wat Jet daar in een vlaag van impulsiviteit heeft achtergelaten. De kunst van het nietsdoen klinkt me zalig in de oren en dus mail ik Via Vacare en zit ik een week later met Ratu en Supardi in de boot naar Gili Gede. Vanaf de boot zie ik werkelijk waar een paradijsje liggen. Helaas, we varen er voorbij...een beetje droevig ben ik. Ik wist toen nog niet dat je met de boot om het koraal moet varen en dus met een omweg naar Jet haar paradijs gaat, en ja dus...ik ben op het paradijs! Jippie, ik ben helemaal blij. Vanaf de wal wordt ik direct hartelijk begroet door Jet, Feike (een goede vriend van Jet) en de jongens. Ik voel me direct thuis.

Bedacht mij van te voren een dag of 3 bij Jet te blijven...uiteindelijk ben ik er 10 dagen gebleven. En...als het gekund had, was ik langer gebleven. Ik heb heel wat plekken op de wereld mogen bewonderen, maar kan absoluut in alle eerlijkheid zeggen: Via Vacare is een unieke plek op deze wereld waar je volledig tot rust kunt komen, ècht tot rust kunt komen. Afgesloten van de "bewoonde" wereld die ons Nederlanders bekend is, geen radio/tv, geen ontvangst met je mobiel (zalig!), geen internet, geen kranten, geen electriciteit, iedere dag 1000 liter water halen in Pelangan. Je hebt alleen met jezelf te maken. Ik lees heerlijk in 'mijn' hangmat, doe mijn ogen dicht als mijn oogleden te zwaar worden (zonder schuldgevoel), ik maak een wandeling op het strand en nestel mij weer in de hangmat. Als je wilt kun je je laten onderdompelen in de warmte en het pure samenzijn met de anderen op Via Vacare. Kletsen met elkaar, Jet haar jongens Engels leren, zij ons Indonesisch, genieten van het gitaarspel van Ratu, Alvin, Daming, de grappen van Supardi, de mooie lach van Nengah, dansen en heel veel lachen. De jongens houden van volleyballen dus een balletje slaan hoort ook bij de mogelijkheden. Het is erg leuk om te doen, ik heb plezier als een kind.

Ik verkneukel mij vanaf mijn backpackers slaapplaats, waar ik wakker word en ga slapen met het geluid van de zee, de wind en alles wat er leeft, ik zie de zon opkomen en ondergaan en besef "gewoon" hoe bevoorrecht ik ben dat ik hier mag zijn. Overdag ga ik zo nu en dan even liggen op een bedje in de zon. Het magnifieke uitzicht op strand, zee, Bali, Gili Layar. Het voelt even alsof al die schoonheid alleen van mij is. En tegelijkertijd wens ik dat al diegene die ik liefheb, 5 minuten op mijn plek zouden kunnen doorbrengen, om ze te laten meegenieten wat ik voel: puur geluk.

Ik neem de lokale cultuur in me op: ik wandel met Jet (en Eva) het eiland rond, maak kennis met de absolute hartelijkheid van de lokale bevolking, en neem alles goed in me op (al moet Jet me wel even de mond snoeren ;-) hi hi we kletsen wat af). Jet koopt heerlijke jack fruit, een fruitsoort met een subtiel zoete smaak en waar ik als een blok voor val (als ook voor Jet's tempeh). Net gevangen vis kopen, wat groenten, alles is hier genieten. Tot mijn verbazing trouwens wil de Indonesische bevolking, in tegenstelling tot wij Nederlanders, graag blanker zijn (en kopen hier zelfs whitening crème voor). En vinden ons dan ook heel erg mooi. Ze schromen niet om dit bij de eerste kennismaking kenbaar te maken: mijn ego wordt zeer regelmatig gestreeld hier, het is heerlijk, ha, ha.

Een bezoekje aan de markt van Pelangan mag niet ontbreken. En als je maag het toelaat, proef een hapje in een restaurantje daar! Een aantal van de mooie sarongs kan ik echt niet laten liggen. Ik sla ze in en ze worden ter plekke omgezoomd. Op de markt kijkt iedereen naar mij en ik kijk naar iedereen: de mensen zijn mooi hier, echt mooi.

Ik kan alinea's blijven schrijven, ik kan me aansluiten bij de verhalen van Henk en Karen over het snorkelen, een hele bijzondere wereld daar beneden, over de massages op de baruga's, enz. echter, de verhalen hoe mooi ook, zullen het nimmer halen bij de werkelijkheid. Dus ik sluit af met te zeggen: doe jezelf een plezier en ontdek deze unieke plek op aarde!

Liefs, Winnie

P.s. Niks meer dan goeds in mijn verhaal. Een beetje Nederlander denkt dan... ja, ja, dat zal wel. Oké, één minpuntje dan: buiten de bungalows en de eet- en verblijfruimte, kun je niet op blote voeten lopen...liggen allemaal bolletjes van een plant die recht je voet in prikken! En ik kan het weten, bij aankomst met 2 blote voeten er vol in gestaan ;-).