Hoop en zegen

Vanmorgen, het was nog stil, in suranadi tempel met de heilige bron, baden in helder water. Het zuiveringsceremonie van de balinezen op deze mooie plek. Drie keer met je hoofd onder water, bloemenoffers, wierrook, het blijft een bijzondere ervaring. Het was een laatste activiteit met Frank en Zorah, twee gasten van Via Vacare. Ik voelde me licht en rustig, hoewel er veel gaande is. Eigelijk verwachtte ik geen nieuwe gasten meer, maar nu toch twee nieuwe boekingen. Mijn jongens moeten de uitdaging maar aangaan, ze zijn er klaar voor zeggen ze. Ik ga 10 februari weer richting Bali en dan 18 februari weer terug. Het was een bijzondere periode. Ik vond het zwaar in het begin en langzaamaan leerde ik weer los te laten.." sankalpa " zoals een vriend me schreef, niet meer te hechten aan handelingen gedachten gevoelens of zelfs het maken van toekomstplannen. Ik voel nu wat hoop en zegen betekent in de volle essentie. Niet als anker, niet als dwang of noodkreet, maar als vertrouwen dat het op een of andere manier altijd weer goed komt. Ondernemen zonder je al te druk te maken....,ik had een fijne tijd met geweldige gasten en heb het idee dat het deze zomer en volgende winter wel eens helemaal vol zal zijn op Via Vacare. Alle gasten erkenden de unieke kracht van ViaVacare en willen proberen om terug te komen met een groep. Dat wordt reis programma's "kunst van het niets doen" maken straks in Nederland!En ik heb zin om de laatste voorzieningen te gaan treffen, weet nu wat er moet gebeuren om de hele dag energie te hebben zonder een ronkende motor.
Ik heb wat gasten mijn weblogwachtwoord gegeven en hoop dat ze nog persoonlijk wat gaan schrijven over hun Via vacare beleving en het proces van niets doen! Tot gauw in Nederland en hoop dat het niet al te koud is, want hier is het nog steeds heerlijk, met name op Via Vacare met windje en af en toe verkoelende regenbui! Veel liefde, zonnewarmte en licht van mij.